Travelling with the "fun-guys"

'Medication is there to make you feel better - plant medicine is there to let you feel everything' - author unknown

Als ik gewoon een beetje aan het voelen ben, waar ik volgend blogje over wil schrijven, dan wil ik toch wel erkenning geven aan 'the fungi'. Zoals Graham Hancock het zo mooi beschrijft in zijn boek Entangled (pg 76/77): "We know these mushrooms very well. They are sacred to us. Very special. Very good. We dont call them bad name like you do - "Demons Penis" - which makes you think bad thoughts, puts horrible idea inside head. We call them Little Teachers - because they teach us. We call them Little Doctors - because they heal us. We call them Little Guides, because they show us how to enter spirit world and return to land of living."

Ik ben bij verre een expert. Mijn eerste 'journey' maakte ik maart dit jaar. Ik huiverde lang, mede door mijn eigen verleden met spiritual emergency. Aan de ene kant trok het me, om de deuren weer eens te openen en te kijken welke draadjes daar nog ergens los zitten (haha die zitten er sowieso wel). En tegelijk wilde ik eerst voldoende veiligheid bouwen in mijn eigen systeem, om dit ook verantwoord te kunnen doen.
Met veel dankbaarheid aan hele specifieke cliënten en collega's - met zulke mooie gespreken in deze periode - durfde ik het aan.

En na een paar ervaringen moet ik echt zeggen: het is mijn plek van therapie. Waar ik zoveel parts heb, die me helpen om therapeut te zijn voor anderen (met veel liefde en focus), is dit mijn plek waar ik automatisch even naar de bodem van mijn eigen systeem mag gaan. Echt mag voelen wat er ligt, daar echt even bewust van te zijn. Even vanuit mijn tenen mag huilen. (Een heel mooi voorbeeld was die keer dat het kussen van Zuki (onze overleden kat) me bijna riep en het voelde diep helend om echt even te mogen rouwen). Om daarna weer heerlijk te schateren met de papegaaien - geweldige creatures.
Of gewoon ff voor me uit te staren.

Veel gevoelens van dankbaarheid en verbinding naar iedereen, terwijl ik tegelijk even heel introvert in mijn eigen kokonnetje zit. Even 'vloeibaar' worden van binnen. Weer even zelf door een cirkeltje gaan van transformatie. Vaak kom ik in de meer masculine lagen van mijn persoonlijkheid. De lagere tonen. De container waar alles gewoon welkom is. De zwaartekracht, wat blijkbaar zo core is.

IFS en truffels is een geweldige combie, het maakt het heel veilig. Er is eigenlijk niets meer wat ik al niet eerder ontmoet heb in partswork. Er is vaak dat moment dat ik mijn journey inga, dat ik de protectors in mijn systeem bedank en vraag om ruimte, dat ze er wel bij mogen blijven - zeker die eerste keer gaf ik ze heldere opdrachten ;-). Ja t voelt vaak voor mij als weer even thuiskomen, op die plek van meer eenheid en verbinding met alles en iedereen. Na mijn Spiritual Emergency in 2015 miste ik juist dit aspect zo! Heimwee! Fijn om er af en toe even te zijn, om vanuit daar weer wat verbinding te brengen in de wereld. 

Mooie reis allemaal, waar je ook al bent op je journey.