Innerlijk Conflict

Afgelopen April was er weer een eerste live training na de lockdown van het IFS Instituut. Wat een voorrecht om daar aan mee te mogen doen. Het is een hele uitdaging momenteel, inclusief een loterij, om in een officiele training te komen.

De training heette: Compassie voor het verslavings proces. En het gaf me nieuwe ruimte en genade voor polarisatie.

Binnen verslaving is het innerlijk conflict vaak groot. Aan de ene kant is het "Manager Cluster" heel actief. Deze delen maken zich sterk om nu/zo snel mogelijk van verslaving af te zijn, door te plannen en voornemens te maken. Gevoed door meningen van anderen is dit cluster vaak heel sterk en wordt het sociaal vaak aangemoedigd. Terwijl er aan de andere kant die set is van delen die hier compulsief en impulsief dwars doorheen komen - en plotseling naar het middel grijpen. Dit creert veel onrust en beschaming in iemand binnenste.

Vanuit IFS weten we dat het belangrijk is, om juist ook echt de rol te begrijpen van de compulsieve kant. Elk deel heeft een positieve intentie, hoewel het effect soms heel schadelijk kan zijn. Een verslaving zorgt er vaak voor dat de persoon kan ontsnappen aan een pijnlijke situatie/sensatie. Wat zou er gebeuren als die ontsnapping nooit meer mogelijk was? 

Als ik hem breder trek, wat ik geleerd heb is om altijd beide kanten aktief te verwelkomen als gelijke partners, van welk innerlijk conflict dan ook. Systemen zoeken naar balans.  Dit zien we op extern/maatschappelijk niveau. Als de controle te sterk wordt, komt er opstand. Tijdens de lockdown werd dit pijnlijk zichtbaar. Hoe meer regels, hoe meer rellen. Zo is het ook van binnen. Als de managers de boel onder controle aan het houden zijn, komt er vroeg of laat een reactie van de andere kant.... die ook begrepen wil worden.

Wat is het waardevol als alles van binnen gezien wordt als helpend, om zo van binnenuit meer balans te creeren. Niet vanuit controle, maar vanuit relatie.